ukończ|yć

ukończ|yć
pf vt książk. 1. (doprowadzić do końca) to finish [remont, pracę]; to complete [dzieło, dom, podróż, wyścig] kończyć 2. Szkol., Uniw. to graduate from [uniwersytet, kolegium, fakultet]; to finish, to graduate from US [szkołę średnią, zawodówkę]; to leave [szkołę]; to complete [kurs, studia]; to graduate in [prawo, medycynę]
- ukończył Yale z wyróżnieniem he graduated summa cum laude from Yale
- ukończył germanistykę he graduated in German studies
- zaczęła pracować jeszcze przed ukończeniem szkoły she began to work even before leaving school
- ukończył uniwersytet he graduated from college/university
- ma ukończony uniwersytet s/he is a university graduate kończyć
3. (osiągnąć) ukończyła czterdzieści lat she is forty years of age kończyć

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • ukończyć — dk VIb, ukończyćczę, ukończyćczysz, ukończ, ukończyćył, ukończyćczony «doprowadzić do końca, do ostatecznego wyniku; skończyć, zakończyć» Przedsiębiorstwo ukończyło remont w terminie. Ukończyć pracę. ∆ Ukończyć szkołę, studia, uniwersytet itp.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”